جواد حسینقلی‌پور با بیان اینکه شهرک سفال به نام سفال ایجاد شد اما شمار اندکی از سفالگران به شهرک رفتند، اظهار کرد: از اول هم ایجاد زیرساخت‌ها آن هم با جانمایی کارگاه‌های ۵۰۰ متری در شهرک سفال اشتباه بود.
وی با بیان اینکه شهرک سفال طبق سلیقه سفالگران نبود، گفت: البته این موضوع را به مرور متوجه شدند که تجربه تلخی بود زیرا بدون نظرخواهی انجام شد.
رئیس شورای اسلامی شهر لالجین با بیان اینکه ۳۳ کارگاه قدیمی در لالجین وجود دارد، گفت: دور بودن مسیر شهرک سفال نیز اهمیت دارد زیرا شهرک سفال سه کیلومتر از لالجین فاصله دارد.
وی با بیان اینکه در شهرک سفال بیشتر سازندگان سرامیک حضور دارند، بیان کرد: در حال حاضر آنجا را نباید شهرک سفال نامید بلکه بیشتر شهرک سرامیک است.
خاک عمده مشکل لالجین
حسینقلی‌پور با تأکید بر اینکه لالجین ۸۰۰ کارگاه سفالگری دارد، خاطرنشان کرد: مشکل عمده سفال اکنون خاک است زیرا در این زمینه به مشکل برخوردیم و منابع خاک در حال اتمام است.
وی با انتقاد از برخی سفالگران که بیشتر به ساخت گلدان‌ها و کوزه‌های بزرگ علاقمند هستند، افزود: این کالاها دیگر همچون گذشته بازار ندارند و باید سفالگران بیشتر به سمت اقلام ریز و لوکس بروند تا علاوه بر فروش خوب،کاربرد نیز داشته باشند.
رئیس شورای شهر لالجین در خصوص هدررفت خاک سفال از سوی برخی سازندگان اجر سفالی گفت: حیف نیست خاک سفال را برای آجر مصرف می‌کنند، باید اکنون به این فکر کنیم که خاک تمام نشود زیرا برای آجر می‌توان از جای دیگر نیز خاک به دست آورد.
سفالگری جزو مشاغل سخت قرار گیرد
وی با تأکید بر اینکه برای آب نیز با مشکل مواجهیم و اگر اینطور پیش رود با مشکلات بیشتری مواجه خواهیم شد، افزود: سفالگری را باید جزو مشاغل سخت و زیان‌آور محاسبه کرد زیرا برخی بیش از دو سال نمی‌توانند در این حرفه کار کنند به ویژه لعاب‌کاری که ریه را از کار می‌اندازد.
حسینقلی‌پور خاطرنشان کرد: امثال حاج عسگر عسگری که حدود ۸۰ سال از عمر خود را صرف تولید سفال کرده است، نادر هستند زیرا اکثر سفالگران بعد از مدتی دچار پادرد می‌شوند.
وی در خصوص گازرسانی به کارگاه‌های سفال لالجین نیز گفت: زمانی در خصوص لزوم گازرسانی به کارگاه‌های سفال سخن می‌گفتیم اما اکنون همین گازکشی مشکل‌ساز شده است.
رئیس شورای شهر لالجین در تشریح این مطلب با تأکید بر اینکه کاش با احتیاط به کارگاه‌ها گازرسانی می‌شد، تصریح کرد: با این روند خیلی‌ها پارکینگ و زیرزمین منزل خود را نیز گازکشی کرده‌اند و در آن سفالگری می‌کنند که همین امر احتمال وقوع انفجار در صورت عدم مسائل ایمنی را دارد در حالی که با نفت آسیب کمتر بود.
نخاله‌های سفال و سرامیک جدی گرفته شود
وی دیگر مشکل لالجین را دپوی مصالح در کنار منازل دانست و افزود: با توجه به اینکه کارگاه‌ها در منازل یا کنار منزل سفالگران قرار دارد، بنابراین دپوی مصالح و ضایعات سفال در کنار منازل برای برخی همسایگان آنها که کار سفال ندارند، اذیت‌کننده شده است.
حسینقلی‌پور یادآور شد: اگر همه درگیر کار سفال باشند شاید این وضعیت اذیت‌کننده نباشد اما وقتی در یک محله مسکونی تنها چند کارگاه فعال باشد، دپوی زباله ناشی از آن برای سایرین آزاردهنده خواهد بود.
وی بحث نخاله‌ها را جدی دانست و گفت: این مسئله دیگر از مشکل گذشته و به فاجعه تبدیل شده است، شرایط طوری شده که خروجی لالجین به سمت طاهرلو پر از ضایعات سفال و سرامیک است و در رودخانه فصلی به طول سه کیلومتر نخاله ریخته شده است.
رئیس شورای شهر لالجین با بیان اینکه در حال حاضر این ضایعات حمل و برای بازیافت انتقال می‌یابد، گفت: قالب‌های گچی موجود در ضایعات باید بازیافت شود و از خود سفال نیز وقتی پودر شود، می‌توان برای آجر نسوز استفاده کرد.
لالجین با جایگاه واقعی خود فاصله زیادی دارد
وی بهترین راه برای از بین بردن این حجم از ضایعات سرامیک را بازیافت دانست و گفت: این حجم از ضایعات برای زمین و نفوذ در آن سم است، بنابراین باید با بازیافت شده یا به چرخه مصرفی بازگردد و یا از ورود به زمین جلوگیری شود.
حسینقلی‌پور در پاسخ به این سوال که برای جهانی شدن لالجین چه کردید، افزود: کارهایی که برای لالجین شده بسیار خوب بوده و پروژه‌هایی از جمله ترمینال و نصب تابلوهای راهنمایی و آسفالت معابر و … انجام شده است.
وی در خصوص ایجاد هتل در شهر جهانی لالجین بیان کرد: با چندین سرمایه‌گذار در خصوص ایجاد سوئیت‌های مناسب در ورودی لالجین و همچنین ایجاد هتل بزرگ و هایپرمارکت صحبت شده و کارهای آن در حال انجام است.
رئیس شورای اسلامی شهر لالجین با بیان اینکه اضافه شدن ۱۰ هکتار به لالجین چند ماه پیش با حمایت مسوولان استانی حل شد، تصریح کرد: ۱۰ هکتار زمین به لالجین اضافه شد و با جلب سرمایه‌گذاران قرار است این اتفاق بیفتد.
وی در پاسخ به این سوال که برای نجات شهر جهانی چه باید کرد، گفت: من به عنوان شهروند می‌گویم لالجین با جایگاه واقعی خود فاصله زیادی دارد و باید ابتدا حرف‌ها را به عمل تبدیل کرده و تنها به حرف بسنده نشود.
حسینقلی‌پور یادآور شد: در جهانی شدن لالجین نه اینکه کاری نشده، بلکه چشمگیر نبوده است؛ کمترین بودجه نیز به لالجین داده نشد در حالی که بیشترین فشارها هم بر روی شهرداری بود.
منبع: فارس
